گفتم بنویسم که به یادت هستم

1. گفته بودی که چرا محو تماشای منی

   آنچنان مات که یک دم مژه بر هم نزنی

   مژه برهم نزنم تا که زدستم نرود

   ناز چشم تو به قدر مژه برهم زدنی

ღ♥ღ

دیوانه شدم به خاطرت، کافی نیست؟

برگرد و نگاهم کن و یک جمله بگو

تکلیف دلی که عاشقش کردی چیست؟

به نام عشق، آن را می نگارم

تمام حرف من در شعر این بود

تو را تا بی نهایت دوست دارم

وز برگ سفید دفترم می خوانی

آخر به چه مانی که بگویم آنی؟

تو همچو خودی، تو خویش را می مانی

هر شب آهسته ز آفاق دلم می گذرى

به نام عشق، آن را می نگارم

تمام حرف من در شعر این بود

تو را تا بی نهایت دوست دارم

دوباره اهل جنت پیرهن سیاه می‌پوشن

باز محرم رسید، ماه عزای حسین

سینه‌ی ما می‌شود، کرب و بلای حسین

کاش که ترکم شود غفلت و جرم و گناه

تا که بگیرم صفا، من ز صفای حسین . . .

پرسیدم از هلال چرا قامتت خم است ؟

آهی کشید و گفت ماه محرم است . . .

بعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند

بعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند

کن مدارا با ، زینب خسته